About

చూడలేదు కదానని , రాత్రి కురిసి వెళ్ళిన సౌందర్యపు ఝడిని , అల్పమైనదని అనేసెయ్ గలమా ...

Showing posts with label కవిత్వం .. Show all posts
Showing posts with label కవిత్వం .. Show all posts

Sunday, 11 January 2015

జనగణ్

Janagan[1]

By
Saamaanya


Let us talk about
A journey that was curtailed halfway
A spring that was shot down in its midst
Talk about a deceitful claw of shameless inhumanity

Let us talk about
The tears flowing out of a burst oceanic heart
The thousand hoods of venomous snakes that distort even tears

Let us talk about
The ladder to the heavens
The seas that touch the ladder
The counting crocodiles that pull the legs

Let us talk about
Our erased identities and primitive roots
Lost between the lines
Punjaba sindhu gujarata maraatha draavida utkala banga...

Let us talk about
‘Spashto babe’ janagan
And the valleys of hearts in every house won over

Let us talk about
The long paths that we traversed from
Tangedu[2] flowers to Sal[3] forests
The rivers that connected Godavari and Ganga
Let us talk about
Dreams and the life spent in realizing them

Let us talk about
The sun that gone down due to backstab

Let us talk about
A hero

Let us talk about
Defiance that teaches us the abundance of new dawns

Let us once again talk
About the meaning of janagan
Let us talk about
The jayahe to be sung in honor of
Adhinaayaka of our janagan

**

అనువాదం న N . వేణు 





[1] Janagan in Bengali means multitude of people. The national anthem begins with this phrase and the poet alludes to the phrase and parts of national anthem.
[2] A typical wild bush in Telangana
[3] A typical hardwood tree found in West Bengal

Tuesday, 23 December 2014

@కమ్యూనికేషన్ ప్రాబ్లం...


@కమ్యూనికేషన్ ప్రాబ్లం...

సరిగా చెప్పటం 
చేతకాక 
పోగొట్టుకొంటాను 
పుట్ట తేనెని,

కొండ గోగులని 

నిన్ను


పాపం 
విపులం తెలియదు 
నీకున్ను 
అరణ్యాల ఆవలది
సాగరపు లోతులది 

నిధి దొరకాలంటే 
అంజనం రాయాలి 

Friday, 12 September 2014

షట్కోణం

                                                                         షట్కోణం

నిర్వచనం ఇచ్చుకోవాలి .
అర్థం కాని వాటినీ  ,అర్థం చేసుకోలేని వాటినీ 
వెదకాలి లోపల్లోపల 
 ప్రశ్నార్థకాలని .
ఒకరెవరో వస్తారు 
యేవో నిర్వచిస్తారు 
కొన్ని తెల్లటి మెత్తటి పావురాయిల గురించి 
మరొకరెవరో వాడి ముళ్ల గురించి 
బల్ల మీది పేపర్ వెయిట్ గర గర  తిరుగుతుంటుంది  
హటాత్ గా షట్కోణం మదిలో ఉదయిస్తుంది 
నిట్టూర్పు సుడులు తిరిగి తిరిగీ అణిగిపోతుంది 
అన్నింటినీ చిలక్కొయ్యకి ఏక మొత్తం గా తగిలించేసాక 
కొన్ని ఎర్రటి వుదయాల వేళ 
ఎవరో ఆర్త గీతం పాడుకుంటూ లోతుల్లో కి నడిచి వెళతారు 
అంతలోనే ఇక ఏదీ అదుపులో  వుండదు 
మొదలైన చోటికే చేరి పూర్ణ మవుతుంది 
అస్తవ్యస్తంగా నిలబడ్డ అనుభవాలు 
వరుస కట్టి దృశ్యమానమవుతాయి 

నిర్వచనం 
ఎప్పటికీ ఒక చిక్కు ప్రశ్నే 
అదొక్కటేనా 
నీడను వెదుకులాడటం కూడా 

Wednesday, 27 August 2014

చేపలు పట్టే జాలరి !

చేపలు పట్టే జాలరి !


 కలిసి  పెంచిన దూరంలో 
బహుశా 
ఈ దుఃఖం నీకొక రహస్యమే 

పూల పూల జీవన శైలిలో 
ఈ పరిమళం 
నీకు 
అనాఘ్రాతమే 

పర్లేదు 
అసంపూర్ణం అసంతృప్తి కాదు 
సంపూర్ణం సంతృప్తిని చేరదు

కానీ  
ఎందుకలా ...
వలలోను నీటిలోనూ 
ఏక కాలాన ఉంచి ఇలా ...



Friday, 26 April 2013

నా పై కురిసే నల్లటి మేఘం




తల పై చేయి పెట్టుకుని పడుకుని వుంటాను 

నా లోంచి ,లోలోంచి ఒక నల్లని మేఘం 
పుడుతుంది 
నా పైనంతా పరుచుకుని నవ్వుతుంది 
నేను లేచి కూర్చుంటాను 
అతనోస్తాడు 
యేవో లెక్కలు కడతాడు 
ఒక గొడుగిస్తాడు 
అప్పుడిక నేను నవ్వుతాను 
చీకటి చెట్టు వెనుక నిండు చంద్రుడ్ని చూసి 
మరేమీ అనుకోను 
అప్పడం లాగున్నావు చంద్రుడూ అంటాను 
వట్టి మసాలా అప్పడం! 
కానీ ఒకరోజు ఏదో అవుతుంది 
మెదడులోనూ ,మనసులోనూ 
చెప్పిన  మాట విననిదేదో పుడుతుంది 
నా కళ్ళ ఎదుటే నీళ్ళు తగిలి ఉబ్బిపోయే 
అదేదో పదార్థం లా 
ఇంతది ,అంతవుతుంది . 
ఇప్పుడు కూడా చూస్తూనే వుంటాను 
ఆ నల్ల మేఘం మళ్ళీ పుడుతుంది 
నా పైనంతా పరుచుకుంటుంది . 
అతను పరిగెట్టుకొస్తాడు 
లెక్కలేస్తాడు 
చిన్నపోతాడు . 
నేను నవ్వుతాను 
తడవడం నాకు వ్యసనమేమో
నువ్వేం చేయగలవని  నేనతనితో అనను 
దయతో  జాలిపడతాను . 
అతనీసారి మరీ మందమైన గట్టి గొడుగునిస్తాడు 
శుభాన్ని కాంక్షించి సెలవు పుచ్చుకుంటాడు 
అతనటు వెళ్ళగానే నేను నవ్వుకుంటాను .విరగబడీ ,పగలబడీ . 
నవ్వి నవ్వి ఏడుపొస్తుంది . 
అప్పటికే నా నల్ల మేఘం నన్ను కావిలించుకుని వుంటుంది 
నువ్వంటే నాకిష్టం లేదు అంటాను . 
ముడుచుకుంటాను ,
నన్ను వదిలి పెట్టూ అంటాను 
నల్ల మేఘం ,నా నల్ల మేఘం 
నాలో జీవసారాన్ని నమిలి మింగిన నల్ల మేఘం 
నన్ను తడుపుతూ వుంటుంది 
కాంక్షగా .... 
కసిగా !!!



Friday, 15 March 2013

ఇవాళ దొరికిన జ్ఞాపకం


నీ జ్ఞాపకాలు 
గల గల మని 
నాలో 
ప్రవహించినపుడు 
నది అడుగుని గులక రాయిలా 
మౌనమవుతాను 

Friday, 30 November 2012

రోస్ అండ్ ఎడ్వర్డ్ అను ప్రేమ కవిత


ఎందుకు  నేర్చుకుంటేనేం కానీ
బాలేదు 
రెండు పుటల తరువాతి 
కథను చదవడం.
సరే దాచుకుందాం 
ఎవరి నుండో కాదు 
మన నుండి మనల్నే 
సరే ...పదిలం  మరి 
నిన్ను నాలో కోల్పాయావని 
అపహాస్యమవకుండా 
నేను బాలేను 
కానీ తెలుసు 
యు ఆర్ ఓకే ఎల్ల వేళల వోలె 
ఎందుకంటావా ?
నీ చరిత్ర పరీక్షలో 
నాకు ఒంద  మార్కులు 
ఆవిడ ఈవిడా ఏవిడా  
వల వలా 
విల విలా 
ఇదేం  బాలేదు 
సృష్టి ఇట్లా !
 అందరూ స్థన్యులో
కాదంటే  ఎడారులో అవ్వాలి  
ఇట్లా  లింగ ప్రేమ ఎంత కాలమని 
ప్రేమించుకుందాం 
కానీ ఇట్లా కాదు 
కాకుంటే ఎట్లానో నాకూ... తెలీదు 
సింహాన్ని నువ్వు ప్రేమించలేవ్ 
ఎన్నటికి గ్రామసింహాలు కాలేని 
పుట్టు సింహాల పరిచయం నీకు భయం 
సరే ఇక ముగిద్దాం 
దీపాల  వేళయింది 
ఇది నువ్వు చూడలేని కాంతి 

Wednesday, 7 November 2012

.....కొంచెమట్లా కనిపిస్తే అరిగిపోతావా ???

నీ కోసమని 
పువ్వూ ,పురుగూ 
కాగితమూ,ఆకాశమూ 
అంతటా అన్వేషిస్తాను 

నువ్వున్నావనుకొని 
పాటనీ,పక్షినీ 
అక్షరాన్నీ,మంచితనాన్నీ 
ప్రేమిస్తాను 

నువ్వు కావాలని 
నిదురనీ,అహంకారాన్నీ 
నవ్వుల్నీ ,ఆడంబరాలనీ 
పోగొట్టుకున్నాను 

నువ్వు లేవో,కలవో తేల్చుకోలేక 
తీరాన్నీ,శేషాన్నీ 
పూర్ణిమనూ,నమ్మకాన్నీ 
నూరు సార్లు తప్పుకొట్టి 
మున్నూట సార్లు హత్తుకుంటాను 
కనుక ..................


Saturday, 13 October 2012

కదా ....?????

నువ్వంతా తెలుసునని  నేననుకుంటాను 
నేనంతా తెలుసునని నువ్వనుకుంటావు 
ఇరు స్వప్న తీరాల వెంబడి మనం 
ఒకరికొకరం ఎప్పటికీ అపరిచితులమే




Saturday, 23 June 2012

ప్రయోగం !!!




 పూర్ణ చుక్క పెట్టి వదిలా 
ముగింపుకై అన్వేషణ 
సఫలమే 
***
 వినా ...
సూర్యాకాసమే    .
కొంత  శోధించాలి 
***
అన్వేషణేమీ  లేదు 
నిర్లిప్తతా కాదు 
కేవలత
***
ఒకలాగే వుండదు 
ఎప్పటికీ  
ఒక్క  కథే  
 ***
ఘర్షణ 
అవునన్నా కాదన్నా 
చోదనం
***
ఇప్పుడిక 
నదిలో పడవలా .
అవును తప్పక  పోవడమే 
***
కలచి వెళ్ళింది పున్నమి 
కప్పలు 
బెక బెకలాడుతున్నాయ్ 
***
వేళ్ళని బురదలో వేసి 
కలువ 
సుచిని స్వప్నిస్తుంది 
***
 తోచక వేసా పుస్తకం నిండా 
ఆల్ జీబ్రా 
నెట్టినా కదలకుంది 
***


ఎప్పుడూ ముందుకే 
అవును 
చరిత్ర 

Friday, 13 April 2012

అనావిష్కృతం

యాదాలాపంగా,  కొన్ని నక్షత్రాలూ 
 నిచ్చెనలూ ,పక్షులూ ,కళ్ళు ,
పువ్వులూ 

కాగితంపై ఒలికి 

కోపాలూ ,నవ్వులూ 
మెరిసి వెళ్ళిన కాంతులూ 

 నేను

 కాగితం చుట్ట చుట్టుకుని
మూలకి మణిగాక
తిరిగీ ... పదిలంగా !

Thursday, 15 March 2012

అనంతర దృశ్యం...!


అవాంచితపు ఏకాంతమొకటి
ఎడతెగని కావిలింతై కామిస్తుంది
దుక్ఖం ఎందుకనో ఊరకనే అపహసిస్తుంది
జీవితం
ఆవిలింతై
ముణగదీసుకుని
కదలనంటుంది.
కొన్నేసి భూకంపాల తరవాత
కొత్త దృశ్యాలు మొలకెత్తుతాయి
ఇహ ఇప్పుడు శిఖరాలు కాదు
కబళించి వేసే బడబాగ్ని కావాలి
నగ్నమో అర్థనగ్నమో కాదు
నైరూప్యమొకటి
పాదాక్రాంతం కావాలి
అద్వితీయమూ అమలినమూ కాదు
కోల్పోవటం కావాలి
తాళమూ గానమూ కాదు
కొత్త ఊహ కావాలి
విశ్వాంతరాళాన్ని ఒక్క తన్ను తన్ని
లయమవాలి
స్వప్న వర్ణాలను అద్ది
సాకారాన్ని చిత్రించాలి.


Monday, 12 March 2012

నువ్వెళ్ళి పోయావట కదా ...




ఆగకుండా మ్రోగిన
అర్థ రాత్రి ఫోన్
నువ్వెళ్ళి పోయావని చెప్పింది .
నువ్వంటే జీవ నదివి కదా
వెళిపోయావంటే
ఎలా నమ్మనూ

మిగిలిన సగపు మంచురాత్రి
నన్ను డొక్కలో పొదవుకొని
వెచ్చటి కన్నీటి మేఘాన్ని
నాపై కురిపించి
నీ జ్ఞాపకాల సుధ
తీపిగానే ఎందుకుంటుందని
అడిగింది
చెప్పూ ,ఏమని చెప్పనూ

నువ్వంటే కళ్ళాపి వాకిళ్ళూ
నిదుర పెదవులపై వాలిన
కాఫీ గ్లాసేనా
మా సగపు బ్రతుకు ఎడారిని
దాటించిన ఎడారి ఓడవి కదా
ఎ దారీ లేని దాహార్తిలో
మేం నీకెన్ని సార్లు
మ్రుత్యువునివ్వలేదు
కొత్తగా ఇవాళ నువ్వెళ్ళి పోయావన్నారే

నువ్వు ఈదులాడింది
అంతు లేని సాగరం కదా
ఇవ్వాళ జ్ఞాపకాల బొత్తి విప్పి
వెతుకుతున్నా
శాంతం పేరుకున్న
నీ చల్లటి ముఖంలో
విరిగిన ఒక్క విసుగు పెదవి కోసం
నువ్వంటే మా ఆశా పూర్ణానివి కదా
ఇక్కడ నిరాశని చ్చావేం

మేం ఎన్నెన్ని సార్లు
తుఫాను మేఘాలమై
నిను కల్లోలించాం
కన్నీళ్ళమై ,వెర్రి నవ్వులమై
అవమానాలమై,దరిద్రపు ఆకళ్ళమై
గర్వాలమై ,సంత్రుప్తులమై
నీకెన్ని రంగులనిచ్చాం
కానీ నువ్వు జీవన పర్యంతం
ఎలా నిర్వర్ణమై నిలిచావు

ఇంటి పావురాయి
పొయిలో పిల్లి
చూరు కింది కుక్క
నీ ఉపనదులు
అన్నింటిపై నీ చేతివేళ్ళ
ప్రేమ స్పర్శలు
జీడి గింజతో వేసినట్టు
అతికి పోయి కనిపిస్తున్నాయ్
చెప్పూ నువ్వెళ్ళి పోయావంటే
ఎలా నమ్మనూ

ఐనా మనిషున్నంత కాలం
మనిషికి మరణమేలా సాధ్యం
నువ్వెక్కడికైనా
ఎలా వెళ్లి పోగలవ్

పాలపిట్ట ,మార్చ్ 2012.

Friday, 10 February 2012

పాపాయి...!

నిదుర ఖైదు నుండి బైట పడి ,
పాపాయి
కొత్త సూర్యుడితో
కరచాలనం చేస్తుంది .

గూటిని విదిల్చి
కిలకిలల రామచిలుకై
పువ్వుల సీతా కోకై
పిల్లులు పట్టే దొమ్మరి రాణై
అమ్మ గుండె బండిని అదుపు తప్పిస్తూ
కుక్కని గుర్రం చేసి
రోజు తాడు పై
ఒంటి కాలితో నడిచేస్తుంది

పాపాయి
కొత్త కొత్త చిగుళ్లతో
ఇళ్లంతా అల్లేసి
వన్నె చిన్నె మాటల్ని
విరగ పూస్తుంది
పూసిన మాటలు
కోసే వాళ్లో వైపు
రాలిన నవ్వులు ఏరే వాళ్లో వైపు

ఆడే ఆట హటాత్తు గా ఏమౌతుందో
నానని మంత్రించి
జీ హుజూర్ అనిపించి
కళ్ళ దివిటీలని వెలిగించి
మాయల లోకానికి విహారమౌతుంది

తాత మెడ ఊడని పట్టి
ఊగి ఊగి
అవ్వ కథలోని ఊళ్లన్నీ
చుట్టి చుట్టి
గూళ్ల పిట్టలు గూళ్ల కి
సూర్యుడింటికి సూర్యుడు
వెళ్ళాక ,
పాపాయి
వెక్కిరిస్తున్న కొక్కిరాయి చంద్రునిపై
అలిగి
కీ పోయిన బొమ్మలా
దిగులు నిద్రవుతుంది

అప్పుడు
ఇళ్ళంతా
సూర్యుడు లేని
పగటి ఆకాశమౌతుంది .

Saturday, 4 February 2012

లిచీ చెట్టు ,నక్షత్రాలు ..!



లిచీ కాలం
ముగిసి పోయింది
మూగబోయింది
చెట్టు
****
తోడుగా పాట ఉందని
హృదయ దీపాన్ని
ఆర్పి వేశాను
గాడాంధకారం
****
కల్లోలము
ఉద్రిక్తమూ
నది
రుమాలుతో తుడిచేస్తున్నాను
****
చీకటి
భయ పెట్టాలని చూసింది
గుప్పెట విప్పి
చుక్కల్ని పరిచాను

Tuesday, 31 January 2012

జంగిడి పశువుల సున్..దరి !


కొండ కొమ్మున
ఊరందరి పశువులతో
ఊత కర్రకి తల తగిలించి నిలిచి
సున్ దరి అంది
'సంవత్సరం కావలికి
ముప్పై శేర్లంటే
ఏమొస్తుంది చెప్పూ 'అని

పొగాకు పళ్ళ సున్ దరి
గయ్యాళి నోటి సున్ దరి
నవ్వుల నల్ల పువ్వు సున్ దరి
నవ్వుతూ నవ్వుతూ అంది
తాగుబోతు మొగుడ్ని
సోమరిగొడ్డు మొగుడ్ని
తన్ని తరిమేశానని

'బంధూ 'అంటూ
ఏడాదికోసారి పూసే
పలాష్ పూలలా
ఎపుడో సారి కనిపించే
నా సంతాలీ సున్ దరి అంది
బయటికెలితే ఒకటే పని
ఇంట్లోనైతే 'గదాకాజ్ 'అని
అయినా నోటికి ,చేతికి
మధ్యనున్న 'జగా 'మరీ పెద్దదని

కార్తీక పున్నమి నాడు
'సోరాయ్ 'పాటల బండిలో
స్వర్గమంతా తిప్పి
కొని తెచ్చిన ఎర్రంచు తెల్ల చీర
కట్టబెట్టి సున్ దరి అంది
'నీకైనా నాకైనా
కష్టమే కడుపుకు దారి 'అని

చెట్టు చేమల్ని
ఇంటి కప్పుల్ని
పట్టి చెరిచే 'కాలో బైశాక్ '
కుంబ వృష్టి వెలిసిన ఉదయం
సగం కూలిన
తన మట్టి ఇంటి తలాకిట
నిలబడి ,నిర్లిప్తంగా
సున్ దరి అంది
పుట్టినప్పటి నుండి
ఇంక్విలాబ్ కి జిందాబాద్
చెప్తూనే ఉన్నా
తాను దూరగలిగిన స్వర్గమిదేనని

లాల్ ఘర్ రోడ్లపై
కూల్చిన చెట్ల కూకటి వేర్లపై
గొడ్డలి పట్టిన చేతిని ఆనించి నిలిచి
ఏదో పురాతన యుద్ద చిత్తరువుని
జ్ఞప్తికి తెస్తూ ,ఎర్రబడ్డ కళ్ళతో
సున్ దరి అంది
పూట పూటా యుద్దమంటే
యెట్లా చెప్పూ అని

వైశాఖ పూర్ణిమ నాటి
వేటాడే పండుగ
'దిశం'కోశం దాచి పెట్టిన
విల్లంబును చూపిస్తూ
సున్ దరి అంది
ఇప్పుడు మేమే యాటలమైనామని

సారి పలాష్ లు
పూసాయి ,రాలాయి
సున్ దరే కనిపించ లేదు
సున్ దరంటే
అమాయకపు ఆకు పచ్చటి వనాలలో
ప్రవహించే వేడి నెత్తుటి పాయ
సున్ దరంటే
సాలవనాల పేలిన
సూర్య నక్షత్రం
సున్ దరిని మీరేమైనా చూశారా ...?
20/12/2010 ,వివిధ ,ఆంద్ర జ్యోతి .